پرش به محتوا

سرطان و سبک زندگی

سرطان بیماری بسیار شایعی است. بعد از بیماری‌های قلبی و عروقی، دومین دلیل مرگ و میر ما انسان‌ها سرطان است.

آمار سرطان در سال ۲۰۲۲

اگر به آمارهای سازمان بهداشت جهانی نگاه کنیم می‌بینیم که در سال ۲۰۲۲، حدود بیست میلیون نفر به سرطان دچار شدند. فراوان‌ترین این سرطان‌ها، سرطان‌های ریه، پستان، روده یزرگ و پروستات بوده است. حدود ده میلیون نفر در همین سال از سرطان فوت کردند (​رفرانس​).

پیش بینی چیست؟

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که اگر با همین وضع پیش برویم، در سال ۲۰۵۰، ما سالانه به جای بیست میلیون، سی و پنچ میلیون مورد مبتلا به سرطان خواهیم داشت یعنی ۷۷ درصد بیشتر ​(رفرانس)​. ظاهرا قرار است این بیماری هر روز بیشتر و بیشتر ما را گرفتار کند.

اما نکته اینحا است که ما در برابر سرطان دست و پا بسته نیستیم. تحقیقات نشان می دهد که با رعایت یک سبک زندگی سالم می‌توانیم تا حدود ۵۰-۳۰ درصد از ابتلای به سرطان کم کنیم. یعنی ۵۰-۳۰ درصد این سرطان‌ها قابل پیشگیری هستند (رفرانس).

سرطان و سبک زندگی

چه تغییراتی در سبک زندگی خود می‌توانیم برای کاهش خطر سرطان ایجاد کنیم؟ (رفرانس)

  • یک- وزن مناسب داشته باشیم. افزایش وزن خود به تنهایی خطر سرطان را افزایش می‌دهد.
  • دو- رزیم غذایی مناسب داشته باشیم. یعنی رژیمی با مقدار زیادی میوه و سبزیجات، غلات کامل و سبوس‌دار، دوری از غذاهای بیش فراوری شده، دوری از گوشت‌های فراوری شده مثل سوسیس و کالباس و محدودیت مصرف گوشت قرمز.
  • سه- ورزش کافی- ورزش در کنار هزار و یک خوبی و منفعت، خطر سرطان را هم کم می‌کند.
  • چهار- اجتناب از مصرف دخانیات از هر نوع.
  • پنج- اجتناب یا محدود کردن مصرف الکل.
  • شش- محافظت از خود در برابر نور آفتاب زیاد.

البته پیشگیری از سرطان بخش‌های دیگری هم دارد گه چون مرتبط با سبک زندگی نیست فعلا مورد بحث ما نیست.

خلاصه آن که سرطان بلایی نیست که ناگهان بر سر ما نازل شود. سرطان یم بیماری اکتسابی است که سبک زندگی ما در ایجاد آن موثر است.بنا بر این به یاد داشته باشیم که قسمت زیادی از مرگ و میر‌های امروز بر اثر سرطان، با یم سبک زندگی سالم‌تر قابل پیشگیری است.

اگر در سالهای منتهی به ۲۰۲۲، ما مردم این کره خاکی همین اصول ساده را رعایت کرده بودیم شاید در این سال آمار ابتلا به سرطان به جای بیست میلیون، ده یا دوازده میلیون بود. این کاهش کمی نیست. به اندازه ده میلیون نفر و خانواده‌های آنها رنج و درد و فشار روانی و اقتصادی را کم کردن کار کوچکی نیست.